Instant Messaging, ik ben blij dat het bestaat. In een hectisch bestaan is het soms de makkelijkste manier om even bij te kletsen met vrienden en bekenden in alle windstreken.
Zo heb ik via MSN nu al weer geruime tijd contact met een lotgenoot (medepatiënt), maar omdat we redelijk dicht bij elkaar wonen, zien we elkaar ook in levende lijve. Maar de MSN is dan toch altijd handig, zeker toen zij in december een hersenbloeding kreeg en voorlopig geen auto meer mag rijden. Dan is het wel prettig om even snel bij te kletsen over onze kinderen (toeval of niet, maar ook die bljiken medepatiënten te zijn) en hun ADHD/ADD-perikelen, over onze eigen klachtjes door de fibromyalgie of gewoon even lekker kletsen over van alles en nog wat.
Maar soms gebeurt er dan iets waar je totaal niet op bent voorbereid (geen hint bij de msn-naam of zo). Zo ook gisteravond.
De deurbel gaat en zoonlief doet open. Ik hoor een vrouw die zegt: "Zeg maar tegen je moeder dat ik kom collecteren". Ik loop naar mijn tas om mijn portemonnee te pakken en werp een blik op de buitendeur. Daar staat een vrouw met een videocamera. Ik kijk nog eens goed en ineens denk ik "Dit kan niet", en dan roep ik "Wat doe jij nou hier?!" Want aan de deur staat een bekende, die in Canada woont. Ze is samen met haar dochter (voor hun emigratie een van de beste vriendinnen van onze dochter) voor een kleine week over uit Canada.
Zoonlief is inmiddels naar boven gegaan en heeft zijn zus gezegd dat ze ook maar naar beneden moet, want er staat iemand voor haar. Als dochterlief de trap afkomt, blijft ze ineens staan, je ziet haar denken, en dan is het ijs gebroken en zijn ze weer gewoon vriendinnen die elkaar kunnen aanraken en niet alleen via de MSN kunnen chatte
n.
Zo heb ik via MSN nu al weer geruime tijd contact met een lotgenoot (medepatiënt), maar omdat we redelijk dicht bij elkaar wonen, zien we elkaar ook in levende lijve. Maar de MSN is dan toch altijd handig, zeker toen zij in december een hersenbloeding kreeg en voorlopig geen auto meer mag rijden. Dan is het wel prettig om even snel bij te kletsen over onze kinderen (toeval of niet, maar ook die bljiken medepatiënten te zijn) en hun ADHD/ADD-perikelen, over onze eigen klachtjes door de fibromyalgie of gewoon even lekker kletsen over van alles en nog wat.
Maar soms gebeurt er dan iets waar je totaal niet op bent voorbereid (geen hint bij de msn-naam of zo). Zo ook gisteravond.
De deurbel gaat en zoonlief doet open. Ik hoor een vrouw die zegt: "Zeg maar tegen je moeder dat ik kom collecteren". Ik loop naar mijn tas om mijn portemonnee te pakken en werp een blik op de buitendeur. Daar staat een vrouw met een videocamera. Ik kijk nog eens goed en ineens denk ik "Dit kan niet", en dan roep ik "Wat doe jij nou hier?!" Want aan de deur staat een bekende, die in Canada woont. Ze is samen met haar dochter (voor hun emigratie een van de beste vriendinnen van onze dochter) voor een kleine week over uit Canada.
Zoonlief is inmiddels naar boven gegaan en heeft zijn zus gezegd dat ze ook maar naar beneden moet, want er staat iemand voor haar. Als dochterlief de trap afkomt, blijft ze ineens staan, je ziet haar denken, en dan is het ijs gebroken en zijn ze weer gewoon vriendinnen die elkaar kunnen aanraken en niet alleen via de MSN kunnen chatte
n. Rebecca (rechts) en Jessica uit Okotoks, Calgary, Canada.
Ook met de nichtjes in Alkmaar wordt regelmatig gechat, over van alles en nog wat. Het is gewoon een leuke manier om even op de hoogte te blijven. Het is heel anders dan even snel bellen en zeker met een webcam is het soms echt lachen. Je moet je dan wel bewust zijn van wat je doet achter je pc/laptop.
En heel soms is het gewoon lachen, dan zitten we hier alle vier achter een laptop of desktop en chatten we met elkaar, even melden dat er koffie is, of dat het programma dat ze niet wilden missen bijna gaat beginnen op tv. En soms wordt er dan via de MSN net even iets meer verteld dan gewoon, het lijkt immers anoniemer, of misschien wel intiemer.
Instant Messaging, ik kan niet meer zonder!!
En heel soms is het gewoon lachen, dan zitten we hier alle vier achter een laptop of desktop en chatten we met elkaar, even melden dat er koffie is, of dat het programma dat ze niet wilden missen bijna gaat beginnen op tv. En soms wordt er dan via de MSN net even iets meer verteld dan gewoon, het lijkt immers anoniemer, of misschien wel intiemer.
Instant Messaging, ik kan niet meer zonder!!
Mooi verhaal Angelique!
BeantwoordenVerwijderenTjee, wat ben je al veel met MSN bezig!
BeantwoordenVerwijderen